Dr. Salmedin Mesihović profesor je na Odsjeku za historiju Filozofskog fakulteta Univerziteta u Sarajevu. Šef je katedre antičke i klasične istorije na Univerzitetu u Sarajevu. Objavio je desetine naučnih članaka o opštim društvenim, političkim, ekonomskim i kulturnim procesima u Bosni i Hercegovini i okolini, kao i više desetina knjiga.
Na upit Tiberija zašto su se pobunili, Baton Dezitijatski je odgovorio: “Vi (Rimljani) ste krivi za ovo, vi ste poslali za čuvare vaših stada ne pse ili pastire, nego vukove”.
Batonu Breučkom, koji je bio najvažniji zapovjednik ustaničkog Saveza u panonskom području, sigurno je bilo dosta rata koji je nanio do tada golemu štetu Donjoj Panoniji. On je bio i stariji od Batona Dezitijatskog i sigurno je bio manje sklon nastavku sukoba i naklonjeniji pregovorima i kompromisu.
Izbijanje i naglo širenje ustanka je od početka izazvalo i nervozu, pa i strah i paniku u Rimu i Italiji. Po Veleju Paterkulu, August je na senatskoj sjednici izjavio da ako se ne poduzmu krajnje mjere da će neprijatelj za deset dana biti pred Rimom.
Tako se razbuktao rat koji će trajati pune tri i po godine i ugroziti i samu Imperiju i zaustaviti njeno napredovanje za vrijeme Augusta. U to vrijeme tri grada su predstavljala tri glavne tačke u rimskoj kontroli nad Ilirikom i to su bili provincijska prijestolnica Salona (današnji Solin), i dva grada u dubokoj kontinentalnoj unutrašnjosti, Siskia (današnji Sisak) i Sirmium (današnja Srijemska...
Lokalni rimski garnizon (riječ je vjerovatno o posadi koja je trebalo da brine i osigurava prikupljanje auksilijarnih snaga, a možda je riječ i o veteranima “pod zastavom”) je intervenirao. Ovu rimsku jedinicu su prvotni ustanici uništili. I tek nakon ovoga uspjeha, i ostali u tome taborištu okupljeni auksilijari su se pobunili i tako stvorili moćnu vojsku pod komandom Batona Dezitijatskog.
