Nedopustivo je miješanje režima Aleksandra Vučića u unutrašnje poslove Bosne i Hercegovine a pogotovo u njen pravosudni sistem. Upravo je takva politika iz Beograda dovela do krvoprolića 1990-tih, prouzrokujući agresiju na Sloveniju, Hrvatsku, Bosnu i Hercegovinu i na kraju protjerivanjem Albanaca sa Kosova. Ta ista politika je počinila i genocid u Srebrenici, a sebe okrunila međunarodnom presudom da je prva država na svijetu koja je prekršila Konvenciju o genocidu iz 1948. godine.

Lekcije iz bliske historije očigledno nisu naučene pa Vučić nastavlja podsticati etničke podjele u vlastitoj zemlji između Bošnjaka i Srba, te dizati tenzije sa Bosnom i Hercegovinom. Jasno je da se u ovom momentu radi o skretanju pažnje sa problema koje njegov režim ima sa vlastitim narodom koji mjesecima traži promjene vladajućih struktura.

Stav Aleksandra Vučića o presudi Miloradu Dodiku i njenom izvršenju za Bosnu i Hercegovinu nema nikakvu institucionalnu težinu niti pravnu relevantnost. No, historijsko iskustvo nas uči da se izjave iz Beograda nikada ne smiju uzimati olahko, posebno kada dolaze iz političkog establišmenta koji sistematski destabilizira regionalnu sigurnosnu arhitekturu na Zapadnom Balkanu.